مثنوی) گفتگو
جمعه, ۱۴ آبان ۱۳۹۵، ۰۷:۲۷ ب.ظ
کاش دل از سوی تو می تاختم
بند تو در پام می انداختم
دیرترین یافتۀ پربها !
زود نکن عاشق خود را رها
دیر بمان، جادّه طوفانی است
آخر این راه پشیمانی است
خلوت ما فرصت دلخواه بود
حیف که این فاصله کوتاه بود
زود نرو، جامعه خرسند نیست
مایل این صحبت و پیوند نیست
فکر نکن ناز مرا می خرند
بلکه همه رشک تو را می برند
در غمشان سوختم و ساختم
تو بغلم بودی و نشناختم....
شکر خدا ! حرف دلم را شنید
گرچه جوابی نه فراخور رسید
