آنکه حساب نفس خود کرد، سود برد

حضرت علی علیه السلام درباره محاسبه نفس و حسابرسی از خود می‌فرمایند:

آن که حساب نفس خود کرد سود برد، و آن که از آن غافل ماند زیان دید، و هر که ترسید ایمن شد و هر که پند گرفت بینا گردید. و آن که بینا شد فهمید و آن که فهمید دانش ورزید.

بهترین حسابرس هر فردی خودش است

نکته:

کسی که بر نفس خود سخت بگیرید و از او حساب بکشد ،حقیقتاً در حال پند گرفتن از اشتباهات گذشته است. وقتی عبرت گرفت ، بصیرت در امور دنیا و آخرت نصیب او می‌شود و هنگامی که بصیر شد ، قوه دقت و فهمش از مسائل دین و دنیایش زیاد می‌شود. در نهایت با این قوه فهم بالا به دانش اندوزی می‌پردازد که نتیجه اش رضایت خدا در دنیا و آخرت است.

(برگرفته از وبلاگ گوهرنویس)

طرح) گشایش

بسته بودیم،
        کلید

بازمان کرد

دوستی و رفاقت

رفاقت یعنی: داشتن هوای یکدیگر،به عنوان پرداخت حقّ السّکوت، به خاطر آتو هایی که از همدیگر در دست دارند،ب ا ظاهری صمیمانه؛

دوستی یعنی: تنظیم روابط متقابل بر مبنای نمک شناسی و مهر ورزی، با ظاهری خشک.

کدام بهتر است ؟!

طرح) خطر

پرده های روبروی دست را به یاد دار،

                دست های پشت پرده

                  رفتنی ست

غزل) روح عاصمان

تو غنچه ای به برگ سمن جا نمی شوی

یا خنده ای میان دهن جا نمی شوی

یا بوی گل که رقص کنان می روی به ناز

خوش می خرامی و به چمن جا نمی شوی

محزون نگاه عاشق حسرت کشیده ای

در محبس کلام و سخن جا نمی شوی

 

اهل کدام ایل و تباری؟ که هیچ وقت

در گفتمان خان و وطن جا نمی شوی

 

با من بگو چرا نمی آیی به دسترس؟

چون روح عاصمان به بدن جا نمی شوی....

 

افسانه ای، حقیقتی، اسطوره ای، چه ای

با این همه به دفتر من جا نمی شوی

مانند شاه مصرع پایان این غزل:

.

.

.

.

               

 

 

سستی دل را با پایداری درمان کن

حضرت علی علیه السلام درباره درمان سستی دل می‌فرمایند:

پس سستى دل را با پایدارى درمان کن، و خواب غفلت دیده ات را به بیدارى. و طاعت خدا را بپذیر و به یاد او انس گیر. و به خاطر آر آنگاه که تو روى از او گردانده اى او روى به تو گرداند و تو را به خواستن بخشایش از خود، مى خواند و  جامه  کرم خویش بر تو مى پوشاند.

یاد خدا به قلب انسان آرامش می‌دهد و عمل به دستورات خداوند، اطاعت از اوست که انسان را از غفلت می‌رهاند و این ایمان و عمل صالح است که سستی دل را درمان می‌کند.

(برگرفته از وبلاگ گوهرنویس)

شعر "خان ننه"ی شهریار با ترجمه

خان ننه....................... مادر بزرگ

خان ننه ، هایاندا قالدین  ...................................................  خان ننه ، کجا ماندی ؟

بئله باشیوا دولانام  ..........................................................  الهی دور سرت بگردم

نئجه من سنی ایتیردیم !  .................................................  آخه چرا من تو رو گم کردم !

دا سنین تایین تاپیلماز  .....................................................  دیگه مثل تو  پیدا نمیشه

سن اؤلن گون ، عمه گلدی ...............................................  اون روزی که تو مردی ، عمه آمد

منی گتتدی آیری کنده  ....................................................  منو به یه ده دیگه ای برد

من اوشاق ، نه آنلایایدیم ؟  ..............................................  منه بچه ، چه می فهمیدم ؟

باشیمی قاتیب اوشاقلار  ..................................................  بچه ها سرم را گرم کردند

نئچه گون من اوردا قالدیم  ................................................  چند روزی آنجا ماندم

قاییدیب گلنده ، باخدیم  ...................................................  وقتی برگشتم ، دیدم

یئریوی ییغیشدیریبلار ............................................... .......  رختخوابت رو جمع کردن

نه اؤزون ، و نه یئرین قالیر  ........................................ .......  نه خودت هستی و نه رختخوابت !

« هانی خان ننه م ؟ » سوروشدوم ....................................  پرسیدم : خان ننه ام کو ؟

دئدیلر کی : خان ننه نی ..................................................  گفتند : خان ننه رو

آپاریبلا کربلایه  ...............................................................  به کربلا بردن

کی شفاسین اوردان آلسین .............................................  تا شفاشو  از اونجا بگیره

سفری اوزون سفردیر  .....................................................  سفرش سفر درازی هست !

بیرایکی ایل چکر گلینجه  .................................................  یکی دو سالی طول می کشه تا برگرده

نئجه آغلارام یانیخلی  .....................................................  آنچنان گریه جگر سوزی می کردم

نئچه گون ائله چیغیردیم  ..................................................  چند روزی آنچنان داد و فریاد کشیدم

کی سه سیم ، سینم توتولدو  .........................................  که صدا و سینه ام گرفت

او ، من اولماسام یانیندا  .................................................  او وقتی من پیشش نباشم ،

اؤزی هئچ یئره گئده نمه ز  ..............................................  خودش هیچ کجا نمی تونه بره

بو سفر نولوبدو ، من سیز  ..............................................  چه شده که بدون من به این سفر

اؤزو تک قویوب گئدیبدیر ؟  ...............................................  خودش تنهائی گذاشته و رفته؟

هامیدان آجیق ائده ر کن  ...............................................  در حالی که از همه قهر کرده بودم

هامییه آجیقلی باخدیم  .................................................. به همه با اخم نگاه کردم

سونرا باشلادیم کی : منده  ...........................................  بعد شروع کردم که : من هم

گئدیره م اونون دالینجا  ..................................................  به دنبال اون می رم

دئدیلر : سنین کی تئزدیر  ..............................................  گفتند : برای تو هنوز زود هست

امامین مزاری اوسته  ....................................................  بر سر مزار امام

اوشاغی آپارماق اولماز  .................................................  نمیشه بچه رو برد !!!

سن اوخی ، قرآنی تئز چیخ  ...........................................  تو بشین قرآن رو بخون

سن اونی چیخینجا بلکه   ...............................................  تا تو اونو تموم بکنی ، شاید

گله خان ننه سفردن  ..................................................... خان ننه هم از سفر برگرده !

ته له سیح راوانلاماقدا  ..................................................  با عجله در حال ازبر کردن

اوخویوب قرآنی چیخدیم  ................................................  قرآن را خواندم و تمام کردم

کی یازام سنه : گل ایندی  ............................................  که برات بنویسم : حالا برگرد

داها چیخمیشام قرآنی  ................................................  دیگر قرآن را تمام کردم

منه سوقت آل گلنده  ...................................................  وقتی برمی گردی ، برایم سوغاتی بخر

آما هر کاغاذ یازاندا  ......................................................  اما هر نامه ای که برات می نوشتم

آقامین گؤزو دولاردی  ....................................................  چشمان پدرم از اشک پر می شد

سنده کی گلیب چیخمادین  ...........................................  تو هم که برنگشتی !

نئچه ایل بو اینتظارلا  ....................................................  چند سال با این انتظار

گونی ، هفته نی سایاردیم ...........................................  روز و هفته را می شمردم

تا یاواش – یاواش گؤز آچدیم  .........................................  تا به تدریج چشم باز کردم و

آنلادیم کی ، سن اؤلوبسن !  ........................................  فهمیدم که تو مرده ای

بیله بیلمییه هنوزدا  .....................................................  بفهمی و  نفهمی هنوز هم

اوره گیمده بیر ایتی ه وار ...............................................  در دلم گمشده ای هست

گؤزوم آختارار همیشه  .................................................  چشمانم  همیشه به دنبالت می گرده

نه یاماندی بو ایتیکلر  ...................................................  چه سختند این گمشده ها

خان ننه جان ، نولایدی  ................................................  خان ننه جانم ، چه می شد

سنی بیرده من تاپایدیم  ...............................................  دوباره تو را پیدا می کردم

او آیاخلار اوسته ، بیرده  ...............................................  دوباره روی پاهات

دؤشه نیب بیر آغلایایدیم  .............................................  می افتادم و گریه می کردم

گولی حلقه سالمیش ایپ تک ........................................  دستامو مثل طناب حلقه می کردم و

او ایاغی باغلی یایدم .................................................... پاهات رو می بستم

کی داها گئده نمییه یدین .............................................  تا نمی توانستی بری !

گئجه لر یاتاندا ، سن ده  ..............................................  شبها وقتی می خوابیدیم ، تو هم

منی قوینووا آلاردین  ....................................................  منو در آغوشت می گرفنتی

نئجه باغریوا باساردین  ................................................  منو به آغوشت می فشردی

قولون اوسته گاه سالاردین  .........................................   گاهی روی بازوهایت می انداختی

آجی دونیانی آتارکن  ...................................................  در حالی که تلخی دنیا رو رها می کردیم

ایکیمیز شیرین یاتاردیق  ...............................................  دو تائی شیرین می خوابیدیم

یوخودا ( لولی ) آتارکن  ................................................  وقتی در خواب با خیس کردن جایم!

سنی من بلشدیره ردیم  ..............................................  ترا کثیف می کردم

گئجه لی ، سو قیزدیراردین  ..........................................  شب آب گرم درست می کردی

اؤزووی تمیزلیه ردین  ...................................................  خودت رو می شستی

گئنه ده منی اؤپه ردین  ................................................  باز هم منو می بوسیدی

هئچ منه آجیقلامازدین  ................................................  هیچ وقت دعوام نمی کردی

ساواشان منه کیم اولسون  ..........................................  هر کس هم دعوام می کرد

سن منه هاوار دوراردین  ...............................................  تو از من حمایت می کردی

منی سن آنام دوینده  ....................................................  وقتی مادرم منو می زد

قالپیپ آرادان چیخاردین .................................................  منو از دستش می گرفتی و می بردی

ائله ایستی لیح او ایستک ..............................................  آن علاقه و دوست داشتن

داها کیمسه ده اولورمی ؟  ...........................................  در کسی دیگر هم پیدا می شه؟

اوره گیم دئییر کی : یوخ – یوخ  ......................................  دلم میگه : نه نه

او ده رین صفالی ایستک................................................  آن علاقه عمیق با صفا

منیم او عزیزلیغیم تک   .................................................  همانند دوران عزیزی من

سنیله گئدیب ، توکندی  ...............................................  همراه تو رفت و تمام شد

خان ننه اؤزون دئییردین  ................................................  خان ننه خودت می گفتی

کی : سنه بهشت ده ، الله  ..........................................  که : خداوند به تو در بهشت

وئره جه ک نه ایستیور سن  ..........................................   هر چیزی که بخواهی ، خواهد داد

بو سؤزون یادیندا قالسین  ............................................  این حرفت را به خاطر داشته باش

منه قولینی وئریبسه ن  ...............................................  به من قولشو دادی

ائله بیر گونوم اولورسا  ................................................  اگر چنان روزی داشته باشم

بیلیرسن نه ایستیه رم من ؟  .......................................  می دانی از خدا چه می خواهم ؟

سؤزومه درست قولاق وئر : .........................................  به حرفم خوب گوش کن ؛

سن ایله ن اوشاقلیق عهدین  ......................................  در کنار تو دوران کودکی را !

خان ننه آمان ، نولیدی  ...............................................  خان ننه ،وای ! چه می شد

بیر اوشاخلیغی تاپایدیم  .............................................  کودکی ام رو دوباره پیدا می کردم

بیرده من سنه چاتایدیم  .............................................  دوباره به تو می رسیدم

سنیلن قوجاقلاشایدیم  ..............................................  با تو هم آغوش می شدم

سنیلن بیر آغلاشایدیم  ..............................................  با تو گریه می کردم

یئنیدن اوشاق اولورکن  ..............................................  در حالی که دوباره کودک می شدم

قوجاغیندا بیر یاتایدیم  ...............................................  در آغوشت می خوابیدم

ائله بیر بهشت اولورسا  .............................................  اگر چنان بهشتی وجود داشته باشد

داها من اؤز الله هیمنان  ............................................  دیگر من از خدایم

باشقا بیر شئی ایسته مزدیم  ....................................  هیچ چیز دیگری نمی خواستم

نکته ها هست بسی.... (۲۹)

فرضیۀ کسروی در مورد زبان آذربایجان

مانند فرضیۀ داروین است در مورد گردن زرّافه

***

 

از آبروی خودم

در جهت بی آبرو کردن کسی هزینه نمی کنم

***

 

تنها فانتزیم اینه که:

با کسی که دوستش دارم

-بعد از لحاظ ضوابط شرعی-

دست تو دست بریم و تو افق محو بشیم....

همین !

***

 

از کامپیوتر همه چیزش رو بلدم،

 

فقط روشن کردنش رو بلد نیستم

***

 

تمام حرفهایم جدّی ست؛

اگر بگویم شوخی کردم

بدانید شوخی کرده م

***

 

عمر دراز یعنی:

طولانی شدن دوران پیری

***

 

به مگسان اطراف خودم حسّاسیت دارم

سوای اینکه شیرینی باشم یا چیز دیگر

***

 

شکست عشقی بی علاج نیست که
.
.
.
.
از دختر طرف برای پسرت خواستگاری کن

***

رشته ای به نام "خزان شناسی"
باید در دانشگاهها راه بیفتد
***

من ضربدر دو یا من تقسیم بر دو؟
(مسئله این است)
***

 

خلق و خوی ما ایرانیان)

 

- بفرمایید

:شما اوّل بفرمایید

- استدعا دارم

: تمنّا می کنم

- استمنا می کنم !!

....

***

 

نیمه شب شرعی

یک ساعت دیگر تمدید شد !

 

 

***

جنبش ارس

در آستانۀ فروپاشی شوروی که دولت مسکو رو به ضعف و سستی بود، صدها تن از اهالی مسلمان نخجوان که عمری در حسرت ایران بودند، به مرزهایی که نزدیک شدن به آن ممنوع بود،نزدیک تر شدند... . آنها که سالها اخبار انقلاب اسلامی و دفاع مقدّس را از طریق رادیو تبریز و اردبیل و در مخفی گاهها می شنیدند و دلهایشان برای وطن مادری می تپید، به سیم آخر زدند و به سیمهای خاردار نزدیک شدند. آنها می خواستند از سیمهای خارداری که میان آنها و ایران کشیده شده بود عبور کنند و وارد ایران شوند... .

161 سال بعد از انعقاد عهدنامۀ سیاه ترکمانچای و جدایی قفقاز و شیعیان آذری آن سوی ارس از ایران، اتّفاقی شگفت در ساحل ارس و نوار مرزی شوروی با ایران در بخش نخجوان روی داد؛ اتّفاقی شکوهمند و درخشان که حاکی از آغاز جنبشی اصیل برای الغای معاهده های سیاه گلستان و ترکمانچای بود.

دهم دی ماه 1368 مردم نواحی مرزی منطقۀ نخجوان در پی سست شدن حاکمیّت کمونیست ها‌‍، به ساحل ارس ریختند و سیمهای خارداری را که حکومت مسکو برای قطع ارتباط اهالی آن سوی ارس با ایران در طول نوار مرزی کشیده بود، پاره پاره کردند و هزاران تن از آنان در منطقۀ جلفا و پلدشت و... با عبور از موانع مرزی و پشت سر نهادن مرزبانان روس، به خاک میهن مادری خود وارد شده و از سوی مرزنشینان ایرانی مورد استقبال قرار گرفتند.‌ آنان با شعارهای «لا اله الّا الله»، «الله اکبر»، «اتّحاد-اتّحاد»، «یاددان چیخماز ایرانیمیز» عقیدۀ مقدّسی را که سالهای طولانی در سینه پنهان نگه داشته بودند، آشکار ساخته و خواستار الحاق به ایران شدند.

این موضوع اگرچه در مطبوعات ایران منعکس شد و حتّی برخی طومارهای امضا شده توسّط اهالی نخجوان مبنی بر لزوم تلاش ایرانی ها برای الحاق دوبارۀ ایران شمالی به خاک ایران نیز در مطبوعات تبریز منتشر گردید، امّا متأسّفانه آنگونه که لازم بود،این روز بزرگ و آن حادثۀ فراموش نشدنی در حدّ اهمّیت خود توسّط دولت و رسانه های ما که تازه از جنگ تحمیلی صدّام فارغ شده بودند، مورد توجّه قرار نگرفت. در حالی که انتظار می رفت روز 10 دی ماه به عنوان روز جنبش اهالی ایران شمالی -بخصوص مردم نخجوان- برای پیوستن به ایران در تقویم رسمی کشورمان درج شود و هرسال به یاد آن روز بزرگ،مراسم ها و گردهمایی ها برگزار شود، فقط به انتشار تحلیل ها و مطالبی دربارۀ این حرکت در مطبوعات بسنده شد.

به دنبال حاکمیّت پان ترکیست ها و نیز کمونیست های باتجربه ای مانند "حیدر علی اف" بر مردم مظلوم ایران شمالی، تحریف گری ها دربارۀ حماسۀ 10 دی ماه (31 دسامبر) مسلمانان نخجوان آغاز شد. این روز باشکوه که باید «روز الغای معاهده های گلستان و ترکمانچای و روز پیوستن دوبارۀ نخجوان و ایران شمالی به میهن اصلی» نام می گرفت، سه سال بعد توسّط حیدر علی اف "روز همبستگی آذری های جهان"!؟ نامیده شد و با این نامگذاری، تحریفی دیگر در تاریخ مردم مظلوم ایران شمالی آغاز گردید. رسانه های وابسته به رژیم باکو و نهادهای حکومتی این رژیم، روز خیزش مردم ایران شمالی برای پیوستن به وطن اصلی خود را به تبعیّت از رئیس جمهور سابق خود، به عنوان روز همبستگی آذری های جهان!؟ تبلیغ کردند.

تحریف جنبش ارس و حماسۀ مردم مسلمان نخجوان برای پیوستن به ایران، از سوی نهادهای حکومتی رژیم باکو همچنان ادامه دارد. در این راستا هر سال علاوه بر مطبوعات وابسته به دولت باکو، پارلمان و مراکز حکومتی نیز بیانیّه هایی منتشر می کنند تا حرکت تاریخی مردم نخجوان برای پیوستن به میهن اصلی شان را به عنوان حرکتی "ضدّ ایرانی"!؟ معرّفی کنند.

البتّه این نخستین اقدام مردم نخجوان برای پیوستن به میهن مادری خودشان نبود؛ در زمان جنگ جهانی اوّل نیز مقامات و چهره های شاخص و معتمدین نخجوان،با امضای رسمی تومار و ارسال آن به دولت ایران، خواستار پیوستن دوباره به خاک وطن شده بودند.دولت ایران، چگونه این مطالبات تاریخی و واقعی هموطنان مسلمانی را که با زور و با عهدنامه های تحمیلی از وطن خود جدا شده اند، پاسخ خواهد گفت؟.... .

جنبشی که پیش از فروپاشی شوروی در سواحل ارس یرای الغای معاهده های ننگین گلستان و ترکمانچای توسّط مردم مسلمان نخجوان آغاز شد، اینک با عنوان "حرکت آزادیبخش ایران شمالی"سر برآورده است. هدف اصلی این جنبش، الحاق دوبارۀ ایران شمالی به ایران می باشد. بی گمان آذری های ایران که اکثریّت آذری های جهان را تشکیل می دهند، استعداد آن را دارند که سه-چهار میلیون اقلّیت آذری آن سوی ارس را به ملّت ایران ملحق کنند.

نکته ها هست بسی.... (۲۸)

در مزایای سیم کارت رایتل)

 

کلاس ها تفکیک شدند،

خوابگاه ها مختلط

***

 

نیمه حضوری دانشجویی ست که

هر روز به دانشگاه می آید به خاطر کلاس

منتها منهای هجای اوّل

***

 

ساکنان خوابگاه همگی

یا با دختر صحبت می کردند

یا از دختر

***

 

 

گفت:

نگران چی هستی؟ مرد موهاش میریزه دیگه

گفتم:

اتّفاقاً مرد کچل باشه بهتره،

امّا

"مرد" یه چیزه

پسر یه چیز دیگه

***

 

نیز گفتم:

عصر ما، عصر دامادهای کچل است

گفت:

تو هر عصری و برای هر آدمی
این مهم نیست که چقدر مو رو سرشه، مهم اینه که چقدر عقل تو سرشه

گفتم:

"آدم" ها خودشون اینو میدونن، مهم اینه که حوّا ها متوجّه باشن

***

 

با محاکمۀ احمدی نژاد موافقم،

به شرط اعدام کرّوبی و موسوی

***

 

امام خامنه ای:

من دیپلمات نیستم، من انقلابی هستم؛

حسن روحانی:

من سرهنگ نیستم، من حقوقدان هستم.

***

 

اگه قراره هر کی مال خودش رو بخوره،

پس چرا اسم پیتزا فروشی خیابان کاشانی اورمیه رو گذاشته ن:

69 ؟؟

***

 

برای اینکه از جانب وجدان آسوده باشد

 

همیشه قبل از گناه استغفار می کرد

***

 

آقای بابایی

پسر با ادب میرزا مشیر است

***

 

باشه، من مریض!

چرا آرم دانشگاه آزاد شبیه لگن خاصره ست ؟!

***

 

در انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی تنها دو نفر جان سالم بدر بردند:

یکی شهید باهنر(ره) که کمتر از یک ماه بعد ترور شد،

و دیگری که هنوز روی کار است همان کسی که پیشنهاد تأسیس حزب مزبور را داده بود.

***

 

 

طرح) آفرین

چه بلندی

خورشید !