ما خوبیم

ما گاهی با دیدن پیشرفت های دیگران، از کوتاهی های خود دچار "عذاب وجدان" می شویم، فکر می کنیم حسادت است؛

گاهی میان خدا و خرما به "دودلی" می افتیم، فکر می کنیم دورویی است؛

گاهی برای آنان که در حق ما -وقتی در موضع ضعف بودیم- جفا کردند، "آرزوی قدرت انتقام برای چشیدن لذت بخشش از موضع قدرت" می کنیم، فکر می کنیم کینه جویی است؛

گاهی حرف های خصوصی دوستان نزدیک را برای در خاطر سپردن، نزد دیگران "بازگویی" می کنیم، فکر می کنیم خیانت به دوستان است؛

و گاهی با اطلاع از علم خدا از همۀ احوالات ما -و در حالی که از حضور یک بچۀ پنج ساله هم شرم داریم- با "اعتماد به ستار العیوب بودن حق" ،در خلوت مرتکب معصیت می شویم، تصور می کنیم از "بی هیبتی خالق در نظر ما" -حتی کمتر از یک بچۀ پنج ساله- است؛

و گاهی.... و گاهی.... و گاهی.... .

اشتباه نکنیم، شیطان خوشحال می شود. ما همیشه خوبیم. فقط گاهی خیال می کنیم که بدیم !