در جستجوی تروای واقعی

در حالی که یونانیان باستان نبرد تروا را رویدادی واقعی می پنداشتند، پژوهشگران سدۀ هجدهم و نوزدهم میلادی بر این باور بودند که این نبرد و شخصیّت های آن کاملاً اسطوره ای بوده اند. پیتر کانللی، تاریخنگار دورۀ کلاسیک، در کتابش با عنوان افسانۀ ادیسه می نویسد که چگونه در منطقه ای باستانی به نام حصارلیق در شمال غربی ترکیۀ امروز، تروای واقعی شناخته شد. تروا را یک باستان شناس تازه کار به نام هاینریش اشلیمان در سال 1870 کشف کرد. وی چندین شهر یافت که بر روی یکدیگر ساخته شده بودند. او در دوّمین لایه، نشانه هایی از آتش سوزی یافت و به این نتیجه رسید که همان شهر تروای هومر است. در سال 1882 اشلیمان به باستان شناسی حرفه ای به نام ویلهلم دورپفلت پیوست و به او اجازۀ کاوش داده شد. دورپفلت 9 شهر پیاپی را در این نقطه شناسایی کرد و توانست نشان دهد که شهر تروای هومر میان لایه های ششم و هفتم بوده است. یک هیوت آمریکایی در سالهای 1932 تا 1938 یافته های دور پفلت را بررسی و تأیید کرد؛ امّا تکنیک های بهتر، آنان را قادر ساخت چیزی حدود 30 درصد لایه های مختلف مسکونی را شناسایی کنند. کارشناسان هنوز بر سر این که تروا به دست میسنی ها ویران شده باشد، توافق نظر ندارند. لایۀ هفتم تروا فقیر و پرجمعیّت بوده است. این شهر به واسطۀ آتش و آن هم فقط پس از 30 سال زندگی از میان رفته است. خانه های حقیرانه اش را در برابر دیواره های شهر و در هم فشرده ساخته بودند. این ویژگی ها از یک موقعیّت محاصره خبر می دهند و مردمانی که برای حفظ جان از خارج شهر به داخل آمده و ازدحام کرده بودند.

________________________________________________________________

* برگرفته از: اساطیر یونان و روم، نوشتۀ دان ناردو، ترجمۀ عسگر بهرامی، چاپ دوّم 1386 ، انتشارات ققنوس