کدام آرامش؟ کدام آسایش؟

می گویند: "زمانهای قدیم آسایش نداشتیم، ولی آرامش داشتیم. اکنون آسایش داریم، ولی آرامش نداریم". می گویم: آیا واقعاً اکنون آسایش داریم؟! درست است به جای ساختن خانه با کاهگل، در خانه های مستحکم از پیش آماده شده می نشینیم؛ به جای آوردن آب از سر چشمه، از شیر درون خانه آب می خوریم؛ به جای کبوتر نامه بر، از تلفن برای انتقال پیام استفاده می کنیم؛ به جای اسب، سوار ماشین می شویم و گاهاً به جای راه رفتن بر زمین، در آسمان پرواز می کنیم؛ امّا کدامیک از این خدمات رایگان است؟! لوازم برقی که جای کارهای دستی را گرفته اند، خودشان رایگانند یا انرژی مصرفی شان؟! لوازمی که بعضاً هزینه بالای تهیّه آنها، بزرگترین مانع برآورده شدن یکی از اساسی ترین نیازهای انسانهاست! هزینه های تحمیلی بابت بی تحرّکی و بیماریهای ناشی از آن نیز بماند!

بحث سنّت و مدرنیته یا حتّی سبک زندگی اسلامی و غربی نیست، بحث "خدامحوری" و "انسان محوری" است. خدا نعماتش را به رایگان در اختیار ما قرار داده، ولی ما انسانها به خاطر طبیعتی که داریم، حاضر به ارائه رایگان خدمات خود و حتّی نعمات خدا برای همنوعان مان نیستیم. عاملی که هم آرامش را سلب می کند و هم آسایش را!