ویکیپدیا
چهارشنبه, ۱ خرداد ۱۳۹۸، ۰۷:۰۲ ب.ظ
ویکیپدیا عمدتاً به عنوان دایرةالمعارف آزاد اینترنتی شناخته میشود که همۀ کاربران میتوانند آن را ویرایش کنند. اکنون دیگر فرهنگ تقریباً جاافتادهای است که هرکس در پی پژوهشی اینترنتی در موضوعی مشخّص است، برای به دست آوردن معلومات اوّلیه پیرامون آن، ابتدا نام آن را در گوگل سرچ کند و سپس از آنجا به صفحۀ مربوطه که معمولاً اوّلین نتیجۀ جستجو نیز میباشد، رهنمون شود. برای بنده جالب بود که یک بار هم اسم خود ویکیپدیا را در گوگل سرچ کنم تا ببینم این دانشنامۀ آزاد دربارۀ خودش چه نوشته. مقالهای آمد حاوی اطّلاعات خام همیشگی با اندکی تحلیل راجع به نقدهایی که دربارۀ ویکیپدیا وارد است با پاسخهایی که از طرف گردانندگان آن ارائه شده است. نقد عمدهای که بر آن تأکید شده بود، این بود که: چرا ویکیپدیا تصاویر زنان لخت را بدون محدودیّت در اختیار مخاطبان قرار میدهد؟ امّا این، همۀ قضیه نیست و شاید با توجیه دایرةالمعارف بودن و جنبۀ علمی داشتن، قابل رفع و رجوع باشد؛ نقد اصلی این است که: "چرا این دانشنامه، آن تصاویر را به هر بهانهای در اختیار مخاطبان قرار میدهد؟". به طوریکه اگر -فیالمثل- در مورد خودکار دنبال پروندههایی تصویری در ویکیانبار بگردیم، تصویر زنی لخت با خودکاری در دست ظاهر میشود و اگر دربارۀ درخت در همان فضا جستجو کنیم، تصویر زنی لخت در کنار درخت پدیدار میگردد!! اگر به سابقۀ کاری مدیران این داتشنامۀ اینترنتی و پشتیبانی مالی آن نظری بیندازیم (نظیر نقش جیمی ولز مدیر کنونی آن در تأسیس شرکت پورنوگرافیک بومیس)، به خوبی متوجّه سیاستِ گردانندگان آن خواهیم شد. امّا باز هم تمام شیطنتها منحصر به این مورد نمیشود... . ویکیپدیا در اطّلاعاتی که پیرامون مسائل جنسی ارائه میدهد، انواع انحرافات و بیماریهای مربوط به این حیطه را به اسم حالتها و فعّالیتهای جنسی معرّفی میکند؛ یعنی به زبان خودشان: معرّفی سکسوال فتیشیسم به اسم سکس پوزیشن!! که آن نیز با جابجایی هدف با وسیله در چنین موضوعاتی توجیه میشود. گویا هدف از غذا خوردن نیز، نه رساندن انرژی ادامۀ حیات به بدن، که لذّت بردن از طعم آن است و در این میان، غذای مفید یا مضر و بیماریهای ناشی از بدخوراکی و لزوم درمان آن معنایی ندارد! این از جنبۀ اخلاقی؛ از جنبۀ حرفهای هم، ویکیپدیا اصل بیطرفی را که مانند شعار حقوق بشر آمریکا برای خودشان خوب و برای دیگران بد است، در عمل رعایت نکرده و به اسم دوری از جهتگیری های اعتقادی و سیاسی، اهانت به مقدّسات گروههای دگراندیش -و به طور خاص مسلمانان- را آزاد شمرده و همزمان از آنطرف به تبلیغ دشمنان و مخالفان آنان میپردازد که این امر، از مدیرانی نیز که خود علناً به "خداناباوری" و بیاعتقادی خود به ماوراءالطّبیعة اعتراف دارند، بعید نیست. آیا همین بیاعتقادی به موازین ادیان توحیدی، خود نوعی اعتقاد نیست؟! پس چرا در کنار اعتقادات توحیدی، در فضایی بیطرفانه قرار نمیگیرد تا در سایۀ آزادی بیان، فرصت عرض اندام بیاید و بالعکس، به رسمیّت شناخته شدنش منوط به جرح و تخریب طرف مقابل است؟! اینجاست که سخن حکمتبار مولا علی(ع) مصداق مییابد که: «اندکی حق، نابود کنندۀ انبوهی از باطل است». ترس دشمنان حقّ و حقیقت نیز پیوسته از همین بوده است!
۹۸/۰۳/۰۱