قرآنیون
قرآن، چراغ هدایت و راهنمای اوّلین و آخرین است. بلاهایی هم که در طیّ قرون متمادی بر سر امّت اسلامی آمده، به خاطر دور ماندن از مبادی قرآن و سنّت پیامبر و اهل بیت (صلّی الله علیهم) بوده است. با اینحال، طیّ یکی_دو سدۀ اخیر، فرقهای افراطی و انحرافی با عنوان "قرآنیّون" در جهان اسلام اعلام موجودیّت کرده که با تأسّی به اصل جامعیّت قرآن کریم، توسّل به هر مرجع و منبع دیگری حتّی احادیث پیامبر(ص) و ائمّۀ اطهار (ع) را نیز رد میکند! با ارائۀ الگوی حکومت کارآمد اسلامی بعد از انقلاب اسلامی ایران، بسیاری از فرقه های مشکلدار در ایران و جهان اسلام نیز پی کار خود رفتند؛ امّا از آنجا که اندیشهها تاریخ تولّد دارند، ولی تاریخ مرگ ندارند، در پی تحریک گروههای ناآگاه داخلی توسّط دشمنان آگاه خارجی که به پدیداری تحرّکاتی از سنخ شایعات "دلفینی" میانجامد، چندی است دوباره فرقههایی مشابه در کشور ما فعّالیتهای تبلیغی خود را از سر گرفتهاند که ادّعا دارند مرید و پیرو مرحوم آیتالله صادقی تهرانی هستند. در اینکه مرحوم صادقی تهرانی، استادی برجسته و از فقهای بزرگ همروزگار ما بودهاند و قرآنمحوری ایشان الگویی برای همۀ ما میتواند باشد، شکّی نیست؛ ولی آیا آنانی که ادّعای پیروی او را دارند -که بعضاً مقلّد او هم نیستند!- به خاطر قرآن است که چنین حرکتی را راه انداختهاند یا به خاطر پارهای نظرات فقهی منحصربفرد که از ایشان صادر شده و بعضاً در تعارض با نظرات فقهی رسمی در جمهوری اسلامی قرار دارد؟ پاسخ این سؤال را به راحتی میتوان با مختصر جستجویی در مواضع این گروه دریافت. تا اینجای کار مشکلی نیست؛ مشکل جای دیگر است.
مشکل آنجاست که دشمنان ما برای ماهی گرفتن از آبی که خود گلآلود کردهاند، تنها به مدیریّت قلّابها و تورهای صیّادان نمیپردازند؛ بلکه از آنطرف هم خود ماهیها را مدیریّت میکنند که چگونه به دام بیفتند! به موازات گروه پیشگفته، گروه دیگری نیز نقش -مثلاً- مخالفان آنها را بازی میکنند که تا کسی سخن از جامعیّت قرآن میزند و ندای بازگشت به دامن قرآن را سر میدهد، وحشیانه او را به انتساب به فرقۀ قرآنیّون متّهم می کنند. گویا هرکس از قرآن صحبت کند، نعوذبالله مخالف اهل بیت (ع) است! هر دوی این گروهها که ظاهراً مخالف همدیگر هستند، دو لبۀ یک قیچیاند و هدف نهاییشان، استحالۀ جامعۀ اسلامی در الگوی از پیش ارائه شدۀ دشمنان است. قرآنمحوری و باور به جامعیّت قرآن و ندای بازگشت به دامن قرآن، به معنی انتساب به هیچ فرقه و گروهی نیست. مؤمنان جامعۀ ما نیز برای در امان ماندن از قیچی شدن توسّط گروههای معاند پیشگفته، مراقب باشند سه شرط اساسی را هنگام ابراز این عقاید خویش مراعات کرده و بر آن تأکید کنند:
1- حرکت با فرقه فرق دارد و هر ندایی و دعوتی به معنی فرقه سازی نیست و فرقه سازی در هرحال محکوم است.
2- تأکید بر قرآن به معنی غفلت از سنّت و عترت نیست و این دو همیشه باهم و در کنار هماند.
3- قرآنی بودن، چیزی نیست که قائم به اشخاص باشد و با افرادی چون آیت الله صادقی تهرانی(ره) یا دیگران شناخته شده باشد. قرآن کلام خداست که به واسطۀ فرشتۀ وحی بر پیامبر خدا (ص) نازل شده و توسّط اهل بیت او تفسیر و تبیین شده است.
خداوند همۀ ما را به راه راست هدایت فرماید.